 |
|||||||||||||
|
|||||||||||||
 |
|
| |||||||||||
|
|||||||||||||
| |||||||||||||
|
Over het boek 'Alte Meister' van Bart Baele 'Alte Meister' is een tekeningenboek van Bart Baele. Druksel bracht al eerder werk van hem uit. In 2010 verscheen 'De schande, de eenzaamheid en het schilderij', dagboekfragmenten uit de jaren 2003-2006. Op de binnenste schutbladen en op het omslag waren tekeningen aangebracht. Deze nieuwe uitgave bevat enkel tekeningen. Ze werden gemaakt bij het werk 'Alte Meister' (1985) van Thomas Bernhard. Toch is dit geen illustratief werk, of illustrerend, of de woorden in tekeningen omzettend. Het is een autonoom werk bij een autonoom werk. Bart Baele, de schilder, ontmoet het werk van Thomas Bernhard, de schrijver, en correspondeert met het werk. De ontmoeting is een herkenning, er zijn raakpunten. De schilder verdiept zich in het werk en het leven van de schrijver en vanuit zijn eigen universum benadert hij het andere werk. De twee werelden blijven bestaan. We herkennen deze tekeningen als het werk van Bart Baele en we herinneren ons daardoor ook de woorden van Thomas Bernhard. De schilder/tekenaar neemt thema's, motieven van Bernhard over en brengt die onder in zijn eigen werk. Er is een bevruchting over de dood heen. Een aantal tekens kennen we echter al uit het werk van de schilder. Ze worden hier in een andere context geplaatst en krijgen daardoor een nieuwe betekenis. De roman van Thomas Bernhard betekent nu het werk van Bart Baele. Er is een gelijke 'poëtica' die bij beide kunstenaars paradoxaal en dus vruchtbaar is. Beiden streven naar het perfecte en weten dat dit onmogelijk is, keren zich af van het onmogelijke en herkennen de mankende mens. Bart Baele maakt in het boek enkele tekeningen met de woorden van Bernhard. Een ervan bevat de zin 'Alleen van die boeken houden wij in feite die niet iets gaafs, die chaotisch, die hulpeloos zijn.' Bij beiden is de mens het onderwerp van de kunst. De schilder overmeestert de schrijver echter niet - zoals het al te dikwijls gebeurt met het werk van Bernhard. Theaterspelers hebben de neiging het werk te 'overroepen', ze zijn luidruchtig, schelden, roepen met veel longinhoud. Ze gesticuleren, ze zijn krampachtig. Hier werd het werk van Bernhard zorgvuldiger gelezen. Bart Baele maakt het werk niet wervelender dan het al is en daardoor tekent hij ook - correct - de stilte bij Thomas Bernhard. Uit het werk van Bernhard werden vier thema's gehaald en in groepen ondergebracht, als hoofdstukken in het boek. Er is de plaats: het museum, het kunstwerk, de kunstbeschouwer. De politiek met het tot vandaag doorwerkend fascisme en nationalisme. Er zijn de oude meesters die staan voor waarden uit de cultuurgeschiedenis. Er is het individu tegenover de wereld. Ook de literair-technische thema's als de herhaling en het sluiten van de ring worden geïllustreerd. De bevruchting gaat daarom ook de andere kant uit. Als een kunstenaar het werk van een andere kunstenaar hanteert, wordt het werk verrijkt, er wordt toegevoegd. Nu kunnen we 'Alte Meister' van Thomas Bernhard op nog een andere wijze lezen, een meer bedachtzame, een intelligentere, een rijkere versie.
| ||||||||||||
html by Tankred
version 2.2 - © Druksel